Λέξεις από: Δ. Ε. .Ζ

δαδί:  μικρό κομμάτι από πεύκο που έχει ρητίνη.

δαίμουνας:  πονηρός, έξυπνος.

δασιά:  πυκνά

δασκαλούδια:   δασκαλοπαίδια

δαμάλα: νεαρή αγελάδα.

δαμάλι: νεαρός ταύρος

δαυλί:  μακρύ κομμάτι ξύλου που καίγεται από το ένα άκρο.

δαυλιάζου:  κατακαίω κάτι

δαχλίθρα:   δαχτυλίθρα

δάχλου:   δάχτυλο

δειουποίηση:   ειδοποίηση.

δέουντα:  χαιρετίσματα

δερμάτ(ι): ασκός από κατσικίσιος δέρμα και είχαν μέσα το ξυνόγαλο

δεντρίσιο: Δρύινο.

δερμόνι: Είδος κόσκινου με μεγαλύτερες τρύπες από το κανονιικό.

διαδρόμια: Υφαντά που κάλυπταν τους διαδρόμους του σπιτιού.

δημουσιά:  δημόσιος δρόμος.

διάβα:  πορεία και ενδιάμεσοι σταθμοί πηγαίνοντας τα κοπάδια στο ξεκαλοκαιριό ή στα χειμαδιά

διακόπ(η): Η είσοδος.
διακουνάρ’ς:  ζητιάνος
διαλιχτός:  εκλεκτός
διαουλίζου: στέλνω στο διάβολο κάποιον βρίζοντάς τον
διάουλους:   διάβολος, σατανάς

διασίδ(ι): αλυσίδι νήματος.
διατάζου: συμβουλεύω
διαφιντής:  διευθυντής
δικάζου:  υποχρεώνω κάποιον να εκτελέσει εντολή
δικουχτώ:   δεκαοχτώ:

δικούλα: Ξύλινη τσουγκράνα με δυο δόντια.

δικούλι: Ξύλινη τσουγκράνα μικρότερη από τη δικούλα

δίμιτο: Είδος υφαντού που υφαίνεται με τέσσερα μιτάρια.
διρφίτσα: Η διπλή κλωστή σε μεσοδόντιο διάστημα στο χτένι του αργαλειού.

δισιές: Τα ξύλα που τοποθετούνται κατά διαστήματα, περιμετρικά στην τοιχοποιία για μεγαλύτερη ευστάθεια του οικοδομήματος.
δίχους:   χωρίς.

δοκάνη: Μέσο αλωνισμού.
δόλιους:  κακόμοιρος, ταλαίπωρος
δουδουκάρα:  δόντι τραπεζίτης
δουκιώμι:  θυμάμαι
δουλιφτάδις:  εργάτες
δουξουλουιά:  δοξολογία
δράμι:  υποδιαίρεση της οκάς
δρασκ’λιά,:   διασκελισμός.

δρέινα: Δρύινο.

δρομικός: Τρόπος χτισίματος των τούβλων.
δρουσάτα:   δροσερά:

δυγόνα:  προβατίνα ή γίδα που γεννάει προς το τέλος της περιόδου 

δυγόνι:  αρνί ή κατσίκι που γεννιέται προς το τέλος της περιόδου 

δώθι:   προς τα εδώ, προς τη μεριά μου

δώκ’ τ: ’ δώσ’ του
δωμ' :  δώσ’ μου

ειδήσματα:   πράγματα

εμουρφάδα:  ομορφιά.

έμπλαξα:  έμπλεξα, βρήκα τον μπελά μου

επί τούτου:  επίτηδες.

έτσια: έτσι ακριβώς.

ζαμπούντζι: αρρώστησε το ζώο.

ζ’γούρ(ι): χρονιάτικο αρνί

ζιούνταβους: ισχνό ζώο.

ζ'ματώ, ζ'μάτζ'μα: ζεματίζω, ζεμάτισμα.

ζ 'νάρια: Ζωνάρια, δεσιές, χατίλια

ζάντζους: Το ξύλο που τοποθετείται στις τρύπες του μπροστινού αντιού και το σταθεροποιεί κατά την ύφανση.

ζερβαδίμ 'του: Είδος δίμιτου, περασμένου με κενό διάστημα μιας θηλιάς στα μιτάρια

ζιάρ(η: Στάχτη με αναμμένα κάρβουνα.

ζ’γός:   κορυφογραμμή.

ζ’γούρα:   θηλυκό ζυγούρι,

ζ’γούρι:   χρονιάρικο αρνί

ζ’λάπι:   άγριο σαρκοφάγο ζώο και κυρίως λύκος

ζ’λαπουφαουμένα:  ζώα που έφαγε το ζουλάπι.

ζ’τάει η φουράδα:  θέλει να ζευγαρώσει.

ζαβά τόπια:  κακοτοπιές.

ζαβός:  ιδιότροπος, ανάποδος,

ζαγαλίκι:  ζημιά που γίνεται με πολλή πονηριά

ζαγάρι:   κυνηγόσκυλο

ζαγκανιέρα:   δίφυλλη πόρτα που πηγαίνει πέρα δώθε

ζακόνι:   συνήθεια

ζαλίκι:   φορτίο από ξύλα κυρίως

ζαμάνια:   μεγάλο χρονικό διάστημα

ζαμπούν’κα:  αδύνατα ζώα

ζαμπούν’ς:   άρρωστος, αδιάθετος

ζάντζα:  ιδιοτροπία, ελάττωμα, αναποδιά

ζαραλής:   αρρωστιάρης 

ζαρκαδούλα:   θηλυκό μικρό ζαρκάδι

ζαρκώνουμι:  ντύνομαι.

ζάρκου:  γίδι που έχει αραιό και πολύ κοντό τρίχωμα

ζαρώνου:  αποχτάω ρυτίδες

ζάφτου:  νικάω, δαμάζω

ζαχαράτα:   κουφέτα, καραμέλλες

ζαχείλας:  άνθρωπος με σαρκώδη χείλια

ζερβά:  αριστερά

ζιουπάου:  πιέζω, σπρώχνω.

ζιουπλιάζου:  συνθλίβω.

ζουνάρι:  ζώνη

ζουντανά:   ζώα.

ζουντόβουλου:   ανθρωπάκι.

ζούρα:    κατακάθι στα υγρά 

ζουρλαίνου:  τρελαίνω

ζουρλαμάς:   αρρώστια που πιάνει τα ζώα

ζουρνάς:    μύτη από το γουρούνι.

ζούφιους:    άδειος, κούφιος, κενός

ζύγρα:   πυκνή συστάδα από θάμνους

ζυγός: Το ύφασμα που ρίχνει ο κουμπάρος στους νεόνυμφους κατά την τελετή του γάμου.

Επιμέλεια: Στέργιος Γ. Παλπάνης