Στο πέρασμα του χρόνου, η Μονή της Ευαγγελίστριας, γνωστή ως Μονή της Μπουνάσιας, υπέστη φθορές και ανακαινίσθηκε. Μία από αυτές έγινε το 1775, σύμφωνα με την παρακάτω επιγραφή:
«Η ΕΟΡΤΗ ΘΑΜΑCΗ, 1775»
Η τελευταία γνωστή ανακαίνιση έγινε τον Μάιο του 1810. Η ανακαίνιση απαιτούσε πολλά χρήματα, τα οποία, πιθανόν, δεν διέθεταν οι μοναχοί. Για τον λόγο αυτό απευθύνθηκαν στους χριστιανούς της επισκοπής επαρχίας Σταγών, στην οποία ανήκε, ανέκαθεν, η Ευαγγελίστρια. Την πρωτοβουλία είχαν ↴↴↴ο ηγούμενος της μονής ιερομόναχος Χριστόφορος και ο πνευματικός Άνθιμος.
-Για να γίνει γνωστή η ανακοίνωση του καθολικού της μονής, ανέθεσαν στον ιεροδιδάσκαλο
(παπα-δάσκαλο) Αθανάσιο από τον Κλεινοβό, τον σημερινό Κλεινό Καλαμπάκας, να συντάξει την σχετική παρρησία. Πρόκειται για μία ανακοίνωση σε ένα μονόφυλλο, με την οποία ανακοινώνουν στους επαρχιώτες ότι πρόκειται να ανακαινίσουν το καθολικό της μονής και ζητούν την βοήθειά τους. Ο παπα-Αθανάσιος Κλεινοβίτης, συνέταξε την παρρησία με καλλιγραφικά γράμματα και σε πολλά αντίτυπα, τα οποία στάλθηκαν στους ενοριακούς ναούς της επισκοπικής επαρχίας και πιθανόν και των γειτονικών επαρχιών Γρεβενών και Σερβίων, με την σχετική άδεια των επισκόπων τους, για να διαβιβαστούν και να προσφέρουν το κατά δύναμη οι χωρικοί.
-Είτε όμως εκ παραδρομής είτε διότι δεν είχε υπολογίσει καλά την έκταση του χαρτιού, τους δύο τελευταίους στίχους τους πρόσθεσε στο τέλος της παρρησίας.
-Εκ των υστέρων πρόσθεσε, στον 4ο στίχο του κειμένου και το «κ(αί) σμιάτζης».
-Όπως μπορεί να δει ο αναγνώστης του κειμένου, οι μοναχοί ζητούν την οικονομική αρωγή των χωρικών και αυτοί θα γράψουν τα ονόματά τους στο βιβλίο της παρρησίας και θα μνημονεύουν στις Λειτουργίες τα ονόματα των δωρητών. Η μνημόνευση αυτή θα είναι ανάλογη με το ποσό της προσφοράς: απλή μνημόνευση (παρρησία) και σαραντάρι, δηλαδή μνημόνευση σε 40 συνεχείς Λειτουργίες (σαρανταλείτουργο) για τα μεγάλα ποσά.
-Το φωτοαντίγραφο του υπ’ αριθ. 2 της αντιγράφου της εν λόγω παρρησίας είχε την καλοσύνη να μου στείλει, πριν από πολλά χρόνια, ο μακαρίτης θεολόγος καθηγητής μας Χρήστος Λιόλιος, το οποίο και αξιοποιώ στο παρόν άρθρο μου.
-Το κείμενο της παρρησίας, το οποίο αρχίζει, με τα προκαταρκτικά μέσα σε ένα τρίγωνο, και το κυρίως μέρος μέσα σε ένα ορθογώνιο, με μερικά στολίδια στα περιθώρια, έχει ως εξής:
«2. Μεγάλος Σταυρός και εκατέρωθεν αυτού:
Εν έτει IC XC 1810ω
Αωι΄ ΝΙ ΚΑ Μαϊω
Cυνδρομή των εν ιερομονά:
χοις Χριστοφόρου Καθηγουμένου, και
Ανθίμου Πνευματικού της αυτής Ιεράς Μονής, απρ’ ευτελούς Αθανασίου ιεροΔιδασκάλου του εκ Κλεινοβού.
-Παρρησία της Ιεράς Μονής της επ’ ονόματι του Ευαγγελισμού της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας της επονομαζομένης μπουνασίας κειμένης πλησίον της Κώμης Δισικάτας κ(αί) σμιάτζης. Προθυμήθητε και Cυνδράμετε εν Χριστώ ημίν Αγαπητοί αδελφοί καταγράφοντες τα ονόματά σας εν τη παρρησία, προθέσει τε και σαρανταλείτουργα, ίνα μνημονεύησθε διηνεκώς παρά των Ιερουργούντων προς σωτηρίαν ψυχικήν και σωματικήν, και μνημόσυνόν σας αιώνιον, και επίδοτε πλουσία χειρί ταύτη τη Ιερά Μονή χρήματά τε και Αφιερώματα, όπως δια των ακοιμήτων πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της μονής προστασίας ημών και μεσιτείας προς τον ποιητήν έξοιτε παρρησίαν ενώπιον του φοβερού κ(καί) αδεκάστου Κριτού Χριστού του Θεού, και καταγράψη εν βίβλω ζωής πάντας υμάς, και είθε όλους τους χριστωνύμους, καμέ τον υπέρ πάντας Αμαρτωλόν εν ιερεύσιν Αθανάσιον.
πηγή: Κώστας Σπανός (Θεσσαλικό Ημερολόγιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου